جداسازی محلول فنل-آب توسط تراوش تبخیری

در این تحقیق جزء فنل از محلولش با آب به روش تراوش تبخیری و به کمک غشاء پلی دی متیل سیلوکسان جدا شده است. میزان کارایی غشاء در غلظتهای اندک فنل در آب (از 3% تا 3 درصد وزنی) و در انواع دماهای (35 الی 75 درجه سانتیگراد) و نیز در سرعت های متفاوت( بین 26% و 53% lit/min) مورد بررسی قرار گرفته است. در تراوش تبخیری دو جزیی محلول فنل در آب بیشترین ضریب جداسازی فنل 28/10 و کمترین شار تراوشی 55% kg/m2.h) بوده که مربوط به غلظت 3% درصد وزنی فنل و در دمای 35 درجه سانتی گراد و کمترین ضریب جداسازی 2/3 و بیشترین شار تراوشی 64/4kg/m2.h ) مربوط به غلظت 3 درصد و دمای 75 درجه سانتی گراد می باشند. فرایند جذب فنل بر روی غشاء پلی دی متیل سیلوکسان گرمازاست. این غشاء عملان در غلظت wt% 3 نسبت ه سایر غلظتها انتخاب پذیری کمتری از خود نشان می دهد و در غلظتهای بالاتر از آن قادر به جداسازی نیست و می توان گفت این غشا در غلظتهای خیلی پایین کاربرد بیشتری خواهد داشت. تاثیر وجود جزء سوم (متانول) در مخلوط خوراک نیز مورد بررسی قرار گرفته است. اگر میزان آن از یک حد مشخصی ( در این آزمایش wt% 8/2 متانول) بیشتر باشد میزان کارایی غشا را کاهش می دهد مدل مقاومتهای سری ورابطه نیمه تجربی شروود برای مطالعه خصوصیات انتقال بکار گرفته شده است ضخمت لایه مرزی مایع 3 الی 4 برابر ضخامت لایه فعال غشا شده است در شرایط هیدرودینامیکی موجود زمانیکه ضخامت لایه مرزی کاهش می یاد دو مقاومت لایه مرزی و غشا نیز نزول خواهند کرد. داده های تیوری بدست آمده از آنها با داده های آزمایشگاهی مقایسه شده است.